Artikelen

Bidden is mooi: je kunt spreken tot God, de hemelse Vader. Bidden is moeilijk: hoe voorkom je dat je vooral bidt op momenten die jou passen of dat je bij God steeds een verlanglijstje inbrengt? Waarschijnlijk zitten de gedachten en gevoelens van christenen over bidden ergens tussen deze twee uitersten: mooi én moeilijk. Er zijn manieren om hierin te groeien. Een nog niet zo bekende is het getijdengebed. Kortgeleden verscheen hier een boek over: Mijn getijdengebed. Bidden op het ritme van de dag. Schrijfster is Elise Lengkeek. OnderWeg praat met haar.

Elise Lengkeek is tekstschrijver en auteur. Ze heeft diverse boeken op haar naam staan, onder meer De hel van Tjideng (1995/2010) en Ik beken (2009), over de overlevingsstrijd van twee mensen ten tijde van de oorlog in Nederlands-Indië, en Niemand weet waar ik ben (2009), over de strijd tegen kanker. Zie ook www.eliselengkeek.nl en www.mijngetijdengebed.nl.

Iedereen voelt wel aan wat de term betekent, maar toch even de vraag: wat is een getijdengebed?
‘Een getijdengebed is het bidden op vastgestelde uren van de dag. In de kloosterpraktijk zijn er veel van die uren, wel zo’n acht. Maar het kan ook anders, bijvoorbeeld op vier momenten: ochtend, middag, avond, nacht.’