Persbericht ICM 28 april 2009
Gisteren 27 april jl. boekpresentatie in Den Haag
Ik beken van Elise Lengkeek
Journaliste Elise Lengkeek schreef eerder De hel van Tjideng. Naar aanleiding van dat boek, dat het verhaal vertelt van een overlevende van het jappenkamp Tjideng, nam Ferry Holtkamp zelf contact met haar op. Een verbijsterende levensgeschiedenis waarin extremisme en wreedheid strijden met de kracht van de menselijke geest en de liefde. Ik beken beschrijft op authentieke wijze een periode in de geschiedenis van Nederlands-Indië die sterk onderbelicht is gebleven.
Gezien door de ogen van de jonge Ferry krijgt de lezer een beeld van het regime in de Japanse gevangenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog en de gebeurtenissen in de Bersiapperiode. Zaken waarover gezwegen werd en wordt door nagenoeg allen die daarvan getuige waren.
Nog erger wordt het beeld dat van Nederland Hun Indie niet wilde loslaten dat ruim 100.000 Nederlandse Militairen in de periode na de capitulatie van Japan stuurde en in een verbeten oorlog raakt met de Indonesische bevolking . Ook hier waren de Economische belangen die bij de Nederlandse regering voorstonden belangrijker getuige van het feit dat de militairen naar plaatsen werden gestuurd waar de fabrieken en ondernemingen veelal stonden; niet naar de plaatsen waar Ferry was gevangen bijvoorbeeld.
Red. ICM: Inmiddels is door ICM het boek met ongeveer 400 tellende pagina’s uitgelezen; Ruim tien jaren is aan dit boek gewerkt. Er is goed over nagedacht over de structuur; de interventie om alsnog met terugwerkende kracht via interviews door journaliste Elise G. Lengkeek Met wijlen Ferry, in wisselwerking met de waar gebeurde feiten waarvan de bronnen en documentatie beschikbaar werden gesteld door het Indisch Platform; om alsnog een reconstructie te maken van de Tweede Wereldoorlog met Japan (belevenissen van martelingen in de gevangenissen), hierna de verschrikkelijke bersiapperiode waar het Javaanse volk op uit was op het uitroeien van Indische Nederlanders (de onderdrukkers) waar alles tot op details is beschreven over de periode 1940 tot 1950, een aaneenschakeling van geweld, wreedheden en strijd . Niets wordt de lezer bespaard.
Het boek “Ik beken” brengt ons van de samenleving voor de oorlog met Japan naar het heden waar uiteindelijk “dit Verhaal” eindig in de media via persberichten waarbij o.a. op ICM Online. Ook dit is al uniek voor een boek alleen al! Een boek dat net als bij een film een regisseur kent met co-assistenten; met in de hoofdrol de jonge Ferry Holtkamp, en het decor met de feiten die werden aangeleverd door de organisatie van het IP.
Kortom: Een reconstructie zou Peter R. de Vries zeggen ” waar de Nederlandse regering ruim zestig jaren doet of deze reconstructie nimmer heeft plaatsgevonden”.
Kortom: “Ik beken” is een aanrader voor juist iedere Nederlander om te lezen wat hun regering de Indische gemeenschap heeft aangedaan, door deze reconstructie zestig jaren bewust te verzwijgen: dat net als bij de kwestie Irak, ook hier een NIOD-onderzoek naar is verricht waar hopelijk de regering nu wel een luisterend oor voor heeft.
De Indische Gemeenschap is zeer ingenomen met het feit dat juist een Nederlandse journaliste zich zo heeft ingezet en sterk gemaakt met dit boek “Ik beken”, dat ik het liefst de reconstructie noem als het mag!
Ik heb een deel van ïk beken uit”kon even niet verder met de gedachte wat Ferry allemaal heeft meegemaakt. Wat geweldig dat hij de tijd heeft gehad om dit boek te laten schrijven door jou, maar vergeet vooral Rie zijn vrouw niet, zonder haar had dit boek er niet gekomen. Het viel mij daarom op dat zij niet het eerste boek kreeg uit-gereikt, daar had zij toch wel recht op gehad.
Beste Cor,
Ik ben blij met je reactie. De uitgever, Rie en ik hebben alles rondom de presentatie heel goed doorgesproken: wie neemt het eerste exemplaar in ontvangst? Wat staat er in de speeches? Wat is het programma enzovoorts. De aanbieding zou aan staatsecretaris Bussemaker worden gedaan, maar omdat die tot haar spijt verhinderd bleek op het laatst, waren we het er over eens dat we in haar plaats voorzitter dr. Herman Bussemaker van het Indisch Platform zouden vragen als vertegenwoordiger van de Indische gemeenschap en degenen aan wie Ferry Holtkamp het boek heeft opgedragen.
In de speech heb ik tijdens de presentatie uitvoerig stilgestaan bij de rol van Rie, Ferry’s echtgenote, zonder wie ‘Ik beken’ niet totstandgekomen zou zijn. Zo je wilt kan ik je die speech toesturen.
Met vriendelijke groet,
Elise G. Lengkeek
altijd intressant jou site 🙂
xx groeten michiel voornhout
Dank je wel voor het compliment, Michiel. Wat spreekt jou het meeste aan?
Groet van Elise G. Lengkeek
yourwelcome!
het boek : ik beken vind ik een intressant verhaal!
woon je zelf nog in ermelo ?
xx groetjes michiel voornhout
ow geen berichichten meer terug ?
xx
Beste Elise,
Afgelopen zondag heb ik ‘Ik beken’ gekocht in Maastricht tijdens een kort vakantieverblijf. Het boek heb ik ademloos en binnen twee dagen gelezen. Het verhaal heeft me vreselijk aangegrepen. Ik ben zelf Indische. Gisteren, 29 juli, was het veertien jaar geleden dat mijn vader op zijn 63ste is overleden. Hij heeft ook in het jappenkamp gezeten toen hij elf jaar oud was. Zo gesloten als hij was heeft hij nooit verteld over zijn ervaringen. Ik was er toen zelf niet klaar voor om vragen te stellen. Dit heeft hij mij weleens verweten. Het boek vertelt mij veel meer dan ik ooit had durven vragen aan mijn vader. Het heeft mij enigszins overstuur gemaakt, maar dat hoort bij een dergelijk verwerkingsproces, denk ik. Ik ben jou en Rie en Ferry bijzonder dankbaar voor het doorgeven van dit levensverhaal.
Met warme groet,
Anita Anssems
Beste Elise,
Is of wordt ‘Ik beken’ ook in het engels gepubliceerd?
Met warme groet,
Anita Anssems
Lieve Anita, bedankt voor je openhartige reactie. Ik kan me voorstellen dat het boek een schok te weeg heeft gebracht in je emoties. Ik wens je dan ook veel sterkte om dit allemaal te verwerken, terwijl je niet meer met je vader kunt praten over wat je nu weet. Wat de Engelse vertaling betreft: het is een kwestie van tijd, maar die gaat vast komen!
Hartelijke groet, Elise
Hallo Elise
Weet niet hoe ik contact met je kan krijgen dan op deze manier,sorry.
Ben je mail adres kwijt.wil graag je persoonlike mail adres,zal het niet aam anderen
doorgeven!!
Met vr.gr.;Chris
Beste Elise.
Met dankbaarheid denk ik terug aan ons gesprek op 8 juni.
Ik heb groot respect voor de wijze waarop je de geschiedenis van Ferry en anderen in het boek doet herleven.
Dit moet iedereen weten de geschiedenis mag zich niet herhalen.
Laat een ieder een steentje bijdragen, dit kan ook door een training te volgen levensreddende handelingen, ik vond het een groot voorrecht om jou hier ook in te trainen
je bent er ook voor de ander.
Ik ga het boek zeker bij anderen aanbevelen.
Ontvang een hartelijke groet van mij.
Helmich Heutink.
Beste Elise, he t meest aangrijpende boek dat ik ooit gelezen heb, ben er nog steeds van onder de indruk. Daarnaast ben ik zeer onder de indruk van zijn droom,pag.319, vraag mij af of deze droom jou en anderen ook zo bezighoud.
Met vriendelijke groet,
Astrid Rosendal
Dag Astrid, wat fijn dat je reageert. Ik ben elke keer emotioneel geraakt als iemand aangeeft het verhaal van Ferry in zijn hart te sluiten en het op de een of andere wijze door te geven.
Na zijn terugkeer in het leven toen hij wakker werd onder een stapel lijken in het lijkenhuisje is Ferry nooit meer dezelfde geweest is als daarvoor. Vele jaren later openbaarde zich paranormale gaven waar hij niet altijd gelukkig mee was. De dromen zijn inderdaad indrukwekkend omdat veel ervan ook werkelijkheid is geworden. Dat is ook best beangstigend. Maar niemand kan zeggen wat of hoe iets uit die dromen zich zal voltrekken in de wereld waarin wij nu leven.
Dank voor je reactie,
Elise
Beste Elise,
Ik kwam als jong Marechaussee van 19 jaar (ook van Indisch/Hollandse afkomst en in 1957 met mijn ouders uit Indonesie naar Nederland gekomen) eind 1974 aan de brigade Robert Kochplantsoen en heb daar enkele jaren met onder andere Ferry Holtkamp mogen werken. Hij was een fijne collega, die ik altijd om raad kon vragen. Hij had veel humor, maar was ook een gesloten man.
Toen ik in 1979 overstapte naar de Amsterdamse politie, ben ik de collega’s van de brigade uit het oog verloren.
Aangezien ik via het SMC, Stichting Marechaussee Contact weer met oude collega’s in aanraking kwam, vertelde een van hen, Louis Kruik mij, of ik het boek kende, dat aan de hand van het leven van Ferry Holtkamp was opgetekend.
Dit boek heb ik gisteren en vandaag in een ruk uitgelezen.
Ik vond het heel jammer te weten te komen, dat Ferry al enkele jaren geleden was overleden.
Mijn vader, Jos Evers, heeft in de oorlog ook gevangen gezeten in Indonesie en ons, zijn kinderen, nooit over die periode in zijn leven vertelt. Ik begrijp nu wel de haat die hij tot op late leeftijd koesterde tegenover Japanners en die hij bij vlagen ventileerde.
Wat fijn te horen dat u Ferry heeft gekend en nu ook via SMC op de hoogte kon worden gebracht van Ferry’s indrukwekkende verhaal. Dank voor uw reactie!