Schrijfster tussen Wethouder (l) en soldaat (r).
Ermelo, woensdag 20 mei 2009
Een prachtige avond in mei, deze vooravond van Hemelvaartsdag. Zo een waarop het ruikt naar gemaaid gras en zomerse beloftes; een avond waarop de merels zich meer dan anders uitsloven voor een meerstemmig concert en het licht over het water bij Nulde heimwee oproept aan wat zich niet laat benoemen.
Heerlijk om op zo’n avond in het boekenparadijs van mijn vrienden Heerco en Tine Walinga vrienden en bekenden te ontmoeten rondom de tweede presentatie van Ik beken en hun boeken te signeren. Ditmaal zal ik het boek aanbieden aan een op het eerste gezicht gewone inwoner van Ermelo.
Het gaat om de 80-jarige Stijn Wassink, een Hollandse ‘jongen’ (een echte totok dus), die voor zijn leven getekend en geketend is aan Indië. Nauwelijks was hij, toendertijd nog maar een joch van 19, werd als dienstplichting landmachtmilitair van de boot gestapt in West-Java, of hij raakte al ernstig gewond door een stomme en onhandige manoeuvre van een jonge chauffeur die voor het eerst een Stengun in z’n handen kreeg geduwd. Hij ontvangt Ik beken als representant van de groep ex-militairen en oorlogsgslachtoffers tijdens de bezetting van Indië.
Ook wethouder en vriend Ton Nederveen is van de partij om als vertegenwoordiger van de overheid een exemplaar van Ik beken in ontvangst te nemen.
Na een welkomstwoord van Heerco Walinga, waarin hij aangeeft waarom hij vindt dat iedere Nederlander Ik beken zou moeten lezen, is het mijn beurt voor een speech. Stijn Wassink licht na de ontvangst kort toe waarom het boek hem zo heeft aangegrepen. En ook Ton Nederveen reageert enigszins emotioneel op de aanbieding van Ik beken. Hun reactie omschrijft Tineke Idema van het Ermelo’s Nieuwsblad in haar verslag als volgt:
“Hij beloofde vanuit zijn politieke ChristenUnie achtergrond om, waar mogelijk, aandacht aan dit onderwerp te besteden. (…)
Gastheer Heerco Walinga was onrustig geworden door het lezen van het boek die “de idioterie weergeeft van wat mensen elkaar kunnen aandoen. Ik beken maakt klein en ik ben van mening dat dat noodzakelijk is om groot te kunnen genieten van de vrijheid die wij al vijfenzestig jaar kennen”.
El signeert het boek van Cel
Indische gastvrijheid op z’n Hollands
De familie Walinga heeft zich uitgesloofd om allerlei Indische lekkernijen te serveren voor de aanwezige gasten. Riemer & Walinga Boekverkoopers te Ermeloo runnen een zeer authentieke en sfeervolle boekhandel met krakende houten planken, een leestafel, koffiehoek en immer smaakvol uitgestalde boeken waarvan boekenliefhebbers direct gaan watertanden.
Dit geheel omhuift met zoveel warmte en gastvrijheid het gezelschap dat zich binnen haar muren bevind, dat de aanwezigen geen enkele haast hebben zich naar huis te reppen wanneer het officiële gedeelteeenmaal achter de rug is.
Elise signeert, Rie Holtkamp kijkt toe
Het loopt tegen elven als de laatsten zich losmaken om huiswaarts te keren. Met (in de meeste gevallen) een gesigneerd exemplaar van Ik beken onder de arm. En – wat misschien veel belangrijker is – de herinnering aan een mooie ontmoeting en verdieping van inzicht in een verloren hoek van onze Vaderlandse geschiedenis. En in de diepste drijfveren van een mens om tegen de stroom in steeds maar weer te overleven.
Kijk ook bij Ik beken op nieuwssites: http://www.deweekkrant.nl/pages.php?page=684342. De vooraankondiging van de presentatie was voorpaginanieuws van het Ermelo’s Weekblad op 20 mei 2009 onder de kop Aangrijpend boek: Oorlogsslachtoffer van de verguisde groep mensen die in Indië vochten.
Een verslag van de presentatie zelf vind je ook op de nieuwssite van het Ermelo’s weekblad: http://www.deweekkrant.nl/artikel/2009/mei/22/een_verbijsterende_levensgeschiedenis
- Versie van de drie musketiersMartine & Elise
