Bibian Mentel

Met mijn goede been uit bed

Vijf keer kanker, tien keer goud

Beschrijving

Bibian Mentel was zevenentwintig en klaar voor de Olympische Spelen (Salt Lake City 2002), toen ze een agressieve vorm van botkanker kreeg. Artsen en familie vreesden voor haar leven, maar Bibian vroeg zich vooral af wanneer ze weer op haar board kon staan.

 Dat was sneller dan verwacht: tegen alle medische adviezen in suisde Bibian – om te proberen of het ging – op één been de berg af; zeven maanden later was ze Nederlands kampioen. Bibian werd bovendien moeder  van een zoon die alles voor haar betekende, zeker toen haar partner haar verliet.

De kanker kwam echter niet vier keer terug, maar meerdere keren, steeds in haar longen.  Te veel voor menig mens, maar Bibian werd alleen maar vastberadener om haar doelen te bereiken. Toch kwam haar paralypische droom uit toen ze in 2014 goud behaalde in Sotsji op maar liefst twee onderdelen. In 2018 ging ze ‘op herhaling’ naar Seoul, drie weken na een 9 uur durende nekoperatie en 22 bestralingen.

Ze ging met goud naar huis, maar ten slotte bleek de kanker het te winnen van haar onverminderde positieve, energieke levenshouding waarmee ze miljoenen mensen over de wereld heeft geinspireerd.  In 2021 overleed Bibian en kreeg een eervolle begrafenis, met militaire begeleiding.

‘Met mijn goede been uit bed’ is geschreven door Elise. G. Lengkeek,
auteur van Ik beken en De hel van Tjideng. Ook is zij-auteur van Niemand weet waar ik ben, het aangrijpende verhaal over de strijd van ex-Veronicapresentatrice Julia Samuël tegen kanker. Elise Lengkeek interviewde Bibian Mentel en schreef voor haar Met mijn goede been uit bed.